حضرت الماس بيگ معروف به خان الماس لرستاني از بزرگان آيين يارسان و از سرآيندگان نامي لرستان، فرزند محمّد بيگ و برادر حضرات آتش بيگ، جمشيد بيگ و ابدال بيگ در سال 1072 هجري تولد و در سال 1138 وفات يافته است. خانواده‌ی وي در منطقه‌اي موسم به ديه‌ی نور كه اكنون نورآباد (واقع در شمال غرب استان لرستان) نام دارد مي‌زيسته‌اند. ديوان كلام ايشان شامل تفسير و تعبير بعضي از احكام و قوانين سرانجام و شرح وظايف ياري و پيش‌بيني‌هاي آخر زماني است. «كلام خان الماس» به پيروي از سنت كلام‌هاي ياري سروده‌هايي است كه مصرع‌هاي ده هجايي آن (دو بخش پنج هجايي) بصورت دوتايي و بيشتر با هم قافيه مي‌گردند و زبان آن را آميزشي از لكي و گوراني گفته‌اند، هر چند بايد ابتدا لكي و گوراني را دانست كه چيست و پرداختن به اين موضوع از عهده اين مختصر بر نمي‌آيد.

دفتر جناب خان الماس روان و ساده و بسي دلنشين است و در عين حال ژرف است و پر معني كه يقينا باطن گفتار وي را جز دست «صاحبْ يقينان» فراچنگ نتواند آورد  و  مشاهده‌ی معني رموز بيان گشته را جز چشم «صاحبْ اقراران» البته نتواند ديد. ايشان از اصطلاحات رمزي و نمادين فراواني براي بيان معاني مورد نظرش بهره جسته، همچون «دام هزار دهان»، «دعواي شير و اژدها»، «گرز نهصد من رستم»، «گرگ باطني»، «ماران كوه»، «سواران دشت» و ... كه حتي فهم ظاهري اين اصطلاحات بسادگي دست ندهد.

بيان مكاشفات، اركان آيين ياري، قرباني، حج حقاني، مسائل بندهشي و مربوط به خلق عالم و آدم از موضوعاتي‌اند كه در دفتر خان الماس بدان پرداخته شده است.